به نام او

خانه ام بی آتش

دست هایم بی حس و نگاهم نگران...

می توانی تو بیا سر این قصه بگیر و بنویس

این قلم این کاغذ این همه مورد خوب!!!

راستش می دانی ؟ طاقت کاغذ من طاق شده

پیکر نازک تنها قلمم زیر آوار  دروغ خرد شده!!! 

می توانی تو بیا سر این قصه بگیر و بنویس ....

می توانی  تو از این وحشی طوفان بنویس

طاقتش را داری که ببینی هر روز

زیر رگبار نگاهی ....

صد شقایق زخمی و هزار نیلوفر بی صدا می میرد ؟!!!

اگر اینگونه ای آری بنویس

من دگر خسته شدم....

باز تاکی به دروغ بنویسم:

" آری می شود زیبا دید!!  می شود آبی ماند!!!"

گل پرپر شده را زیبایی ست؟!!

رنگ نیرنگ آبی ست؟!

می توانی تو بیا این قلم این کاغذ .....

بنشین گوشه ی دنجی و از این شب بنویس!!

قسمت می دهم اما به قلم

آنچه می بینی و دیدم بنویس

از خدا

از قفس خالی عشق

از چراگاه هوس

از خیانت

از شرک

از شهامت بنویس!!!

بنویس از کمر بید شکسته

آری از سکوت شب و یک پنجره ساکت و بسته

از من

"آنکه این گونه به امید سبب ساز نشسته"

از خود...

هر چه می خواهی از این صحنه به تصویر بکش:

(( صحنه پیچش یک پیچک زشت دور دیوار صدا...))

حمله خفاشان مردن گنجشکان!!!

جراتش را داری که ببینی قلمت می شکند ؟ کاغذت می سوزد؟!

طاقتش را داری که ببینی و نگویی از حق؟!

گفتن وازه حق سنگین است

من دگر خسته شدم

می توانی تو بیا این قلم این کاغذ

این همه مورد خوب...